Het is hartje zomer en we zijn op weg naar een vrij groot, lokaal water. Een water waar ik een aantal seizoenen geleden vrij intensief gevist heb, maar dit jaar is dit pas de eerste keer. Toch voelt het als een soort van 'thuis' komen. We hebben twee nachtjes de tijd en ons goed voorbereid. De boot met elektromotor is mee, een emmer met zoete, gekookte particles (hennep, mais en tijgers), maden en twee zakken boilies. De boilies die we mee hebben zijn mijn persoonlijke favorieten. De Scopex Sweetcorn, welke ik altijd gebruik i.c.m. het voeren van zoete mais & hennep en de RobinRed 'n Garlic.
De stek die we bevissen is op een vrij centrale plek. Zo kan ik met gevlochten lijnen op een aardige afstand vissen en toch een goede beetindicatie hebben. De eerste hengel gaat vrij dicht langs de kant, op een meter of twee diepte. Daar is een mooie rietkraag met op het einde een overhangende boom. Typische hotspot zou je zeggen. De tweede hengel wordt wat dieper gevist richting een lelieveld. Beide hengels zijn voorzien van een vastloodmontage met een Snowman presentatie. De ondiepe hengel een 20mm Scopex met een halve roze Pop-Up en de hengel richting het lelieveld met een RobinRed 'n Garlic en een halve roze Pop-Up. Bij de ondiepe hengel is een hele ruime voerplek gemaakt met particlemix en bij de andere hengel juist een hele compacte voerplek, met vooral gemixte boilies. Alles ligt in, de bedjes zijn opgemaakt en de zon gaat onder. Let the waiting begin!
Midden in de nacht, rond een uurtje of 4, meld de eerste vis zich. De beetmelder krijst aan één stuk door en het lijkt wel minuten te duren voor ik bij mijn hengel aan ben gekomen. Ik besluit niet te treuzelen en om gewoon direct de vis met de boot te gaan halen. Geen onverstandige keuze, want het heeft wel een halfuur geduurd voordat deze spiegel eindelijk over het uiteinde van het net schoof. Yes! Die is binnen.
Vroeg in de ochtend meld de tweede vis zich. Opnieuw hetzelfde verhaal met de beetmelder alleen ditmaal de andere hengel, de diepere in de richting van de lelies. Deze lijkt wat gemakkelijker richting de kant te komen en kan ik vanaf de kant afdrillen. Eenmaal aan de kant schrik ik me kapot: wat een gigantische vis! Het was aan de dril niet te merken dat ik te maken had met zo'n grote vis! We besluiten 'm gelijk te wegen, het was ondertussen een uurtje of 6 in de ochtend. De weegschaal geeft maar liefst 20.2kg aan en een lengte van bijna 1 meter! Bizar. Dit moet de grootste Nederlandse schubkarper zijn die ik tot nu toe gevangen heb!
Na dit gigantische succes is de sessie eigenlijk allang geslaagd. Maar we hebben nog één nacht te gaan. Normaal gesproken zou ik proberen om conclusies te trekken op basis van de voertactieken, dieptes en aassoorten. Alleen in dit geval kwamen beiden vissen van een andere diepte, met een andere voerstrategie én een ander haakaasje. De enige overeenkomst was de kleur roze, van de Pop-Up. Ik besluit dus niets te veranderen voor de tweede nacht en gewoon hetzelfde te blijven doen. Wie weet hebben we nog wel meer succes.
Dat bleek een goede keuze! In de loop van de nacht kwamen er nog twee vissen bij. Weer op beide hengels één. Zo zie je maar, er zijn altijd meerdere wegen die naar Rome leiden. De twee gevangen vissen zijn beiden wat kleiner dan de eerste twee, maar wel mooi op hun eigen manier. Ook deze vissen zijn meer dan welkom! Na het wegen en fotograferen, één vis 's nachts en één vis 's ochtends, mogen deze vissen hun weg weer vervolgen. Wat een heerlijke manier van terugkomen!